شهردار عسلویه گفت: باور داریم شعله‌های شبانه‌روزی اطراف شهر فقط نماد تولید انرژی نیستند؛ آن‌ها بخشی از حیات ما شده‌اند و باید به زندگی شهری هم انرژی بدهند. اگر نتوانیم این پیوند را معنا کنیم، توسعه متوازن هرگز اتفاق نمی‌افتد.جمالی با اشاره به وضعیت مهاجرپذیر عسلویه افزود: جمعیت رسمی شهر، حدود ۱۳ هزار نفر اعلام شده اما بیش از ۵۰ هزار نفر در این شهر ساکن‌اند. بخش زیادی از این جمعیت، خانواده‌های شاغلان صنعت هستند، اما در بودجه‌بندی‌ها دیده نمی‌شوند. این یعنی ما شهرداری‌ایم با مأموریت بزرگ، اما بودجه‌ای بسیار کوچک.

وی تأکید کرد: در حالی‌که در شهرستان جم، شرکت‌های نفتی به صورت مستقیم در فرایند شهرسازی مشارکت دارند، در عسلویه چنین همراهی‌ای از سوی صنعت دیده نمی‌شود. ما در دل صنعت هستیم، اما گویی فراموش شده‌ایم.

شهردار عسلویه با اشاره به سابقه تأسیس شهرداری‌ها تصریح کرد: نخستین شهرداری استان در سال ۱۳۰۰ در بوشهر تشکیل شد و حالا استان دارای ۴۰ شهرداری فعال است. شهرداری‌های عسلویه عمدتاً از دهه ۸۰ شکل گرفته‌اند و به‌لحاظ سابقه، نهادهایی جوان محسوب می‌شوند. اما این جوانی، با مأموریتی سنگین همراه شده؛ چرا که ما با جمعیتی متراکم و زیرساخت‌هایی فرسوده مواجه‌ایم.

وی با گلایه از شیوه تخصیص عوارض آلایندگی خاطرنشان کرد: شاخص تقسیم عوارض، جمعیت رسمی است. اما در شهری مانند عسلویه، که بخش عمده جمعیت آن ثبت نمی‌شود، نتیجه این می‌شود که سهم ما کمتر از واقعیت است. این تبعیض در درآمد، به معنای عقب‌ماندن از شهرهایی‌ست که جمعیت‌شان دقیق ثبت شده، اما حجم خدمات‌دهی‌شان به‌مراتب کمتر از ماست.

جمالی در بخش دیگری از سخنانش، به وضعیت زیرساخت‌ها اشاره کرد و گفت: در بسیاری از مناطق شهرستان، ساخت‌وساز به‌خاطر مجاورت با تأسیسات صنعتی، محدود شده است. این محدودیت یعنی از مهم‌ترین منبع درآمد شهرداری‌ها، یعنی ساخت‌وساز، محروم هستیم. در عین حال، باید خدمات شهری را به جمعیتی چند برابری ارائه کنیم.

وی با توصیف رابطه صنعت و شهر در عسلویه به مرزی محو و مبهم، اظهار کرد: ما دقیقاً درگیر شرایطی شبیه به روزهای جنگ هستیم. تمرین‌های پدافندی اخیر، اضطراب شدیدی برای مردم ایجاد کرده بود و شهروندان با هر صدای انفجار، دچار نگرانی می‌شدند. در چنین شرایطی، آیا صنعت نباید مسئولیت اجتماعی‌اش را در قبال آرامش روانی مردم ایفا کند؟.

شهردار عسلویه با اشاره به تصویری که مردم از شهرهای نفتی دارند خاطرنشان کرد: وقتی درباره آبادان حرف می‌زنیم، تصویری از شهری روشن، سرزنده و مدرن به ذهن می‌آید. اما چرا عسلویه، با بیش از دو دهه سابقه درخشان صنعتی، هنوز این‌چنین فرسوده و کم‌رونق دیده می‌شود؟.

وی بیان کرد: این واقعیت که حتی برخی مدیران نفتی هم از وضعیت شهر ناراضی‌اند، نشان می‌دهد که مسئله فقط مطالبه یک شهردار نیست. توسعه باید متوازن باشد و هم شهر و هم صنعت با هم رشد کنند./ سپاس